‘Ik hield de immowebsites al een tijdje in de gaten, maar ik vond geen huis dat me echt aanstond,’ vertelt Barbara, zelf architect bij Bureau Bouwtechniek . Zij stond onder andere in voor de verbouwing van het vernieuwde KSMKA in Antwerpen. ‘Omdat we er achter de hoek woonden, wandelde ik elke dag voorbij Woning Meulepas, een prachtig huis dat me altijd al ontzettend aantrok. Niet dat ik er ooit één voet had binnen gezet, maar het sprak echt tot mijn verbeelding. Toen ik het pand zag verschijnen op de website van Immodôme ben ik er dan ook meteen op gesprongen. Al van bij mijn eerste bezoek was het liefde op het eerste gezicht. Het was fijn om dat gevoel te delen met Isabel van Immodôme, je voelde aan alles dat zij er ook echt verliefd op was. Helaas waren onze kinderen niet meteen even enthousiast als mijn man en ik toen zij hier voor het eerste binnenwandelden, al is dat intussen gelukkig helemaal gekeerd.’ (Lacht.)

Van 1932 tot nu

‘Wat de woning extra bijzonder maakt, is dat het huis altijd binnen de familie Meulepas is gebleven. In al die jaren werd er amper iets aan veranderd, alles was nog gewoon zoals het was in 1932. Elf erfgenamen moesten beslissen over de verkoop en zij hadden één familielid aangesteld als contactpersoon. Ik vind het ontzettend jammer dat hij het eindresultaat nooit heeft kunnen zien. Zijn dochter gelukkig wel en haar enthousiasme is hartverwarmend.

Facturen in franken

'De familie had een gigantisch archief aan ons meegegeven, compleet met blauwdrukplannen, facturen, schetsen, offertes... Noem maar op. Schouwen, de traphal met een aquarium waar vroeger schelpen in lagen, het terrazzo bad – werkelijk alles had Meulepas uitgetekend. Van elk hoekje in dit huis bestaat nog een plan, zelfs de prijs van het terrazzo bad staat er nog bij in Belgische franken. Dat kostte peanuts in vergelijking met wat je er nu voor betaalt, maar voor die tijd moet het ook al best duur zijn geweest. Zo’n bad in gele terrazzo was toen al iets heel moderns. Uit het vele papierwerk hebben we ontdekt dat het huis beschadigd werd tijdens de oorlog, en ook de kosten van de herstellingswerken werden bewaard. Heel interessant om dat allemaal tot in het detail te kunnen herlezen. Ik vind het zelf ook tof om te zien waar architecten vroeger belang aan hechtten.’

Verbouwen zonder verrassingen

 ‘Dat de architect alles zo gedetailleerd uittekende, interieur en exterieur, verlichting en inrichting, had wellicht ook te maken met het feit dat het zijn eigen woning was. Het zorgt er wel voor dat alles bij elkaar past en dat het één schitterend geheel vormt. In 1995 werd het huis beschermd als een exponent van het werk van architect J. Meulepas en als voorbeeld van moderne architectuur in het Lierse alleen... Er werd nergens vermeld wat er dan exact behouden moest blijven. Natuurlijk hebben we dit goed doorgesproken met de Dienst Erfgoed, maar strikt genomen waren we redelijk vrij. Dat betekent echter niet dat we veel hebben veranderd – integendeel. Eigenlijk hebben we bijna alles kunnen bewaren, een grote troef van zo’n degelijk en goed doordacht huis. Tijdens de verbouwing kwamen we bijvoorbeeld ook amper verrassingen tegen, iets dat je niet van elk renovatieproject kan zeggen.’ (Lacht.) 

Achtergevel in het nieuw

Welke zaken ze dan wel hebben aangepast? Daarvoor moeten we naar de achterkant van de woning kijken. ‘Het voordeel was dat de verbouwingen door de jaren heen bij die typisch Vlaamse ingrepen waren gebleven. De klassieke ‘koterijen’, weet je wel: een bijgebouwde veranda, ramen in pvc... Aan voorgevel en kamerstructuur werd vroeger heel veel belang gehecht, maar de achtergevel was minder belangrijk. In dit huis bleef die dan ook vrij  traditioneel met eerder kleine openingen en een gesloten karakter. Dat gaf ons de mogelijkheid om grotere openingen te maken en de gevel langs buiten te isoleren, handig. Hiervoor gebruikten we wel baksteenstrips om de oorspronkelijke architectuur zo veel mogelijk te benaderen zonder daarbij in te boeten aan de hedendaagse comforteisen.’

Groter en lichter

‘We voegden dus geen volumes toe, maar de aangebouwde veranda ging er wel aan. Op dezelfde plek plaatsten we een ander volume met een doorsteek van de eetkamer naar de keuken. In deze wintertuin boordevol planten maakten we een ingebouwde kast met gastentoilet. Eerst lag het gastentoilet achter de keuken in een gesloten berging zonder ramen, maar die werkten we open tot een gezellige zitput met zalig tuinzicht. De gele, authentieke tegeltjes in de keukenzone hebben we zoveel mogelijk behouden en diegene die moesten wijken voor het hoekraam recupereerden we om een aantal beschadigde exemplaren te vervangen. De plafonds hadden geen grote erfgoed waarde, dus die mochten eruit, wat handig was om alle technieken in weg te werken zonder aan de prachtige parketvloeren te moeten raken. Tot slot vergrootten we zowel het raam aan de badkamer als in de traphal en maakten we een toegang tot het dakterras. Verder hebben we niets structureels aangepast. Het was een uitdaging, maar we zijn heel blij met het resultaat. We wonen hier nog niet zo lang, maar voorlopig is er eigenlijk niets waarvan ik wenste dat we het anders hadden aangepakt.’  

Verbouwen onder voorwaarden

 ‘Een beschermd monument kopen, heeft wel wat voeten in de aarde. Als je een beschermd monument koopt, betaal je minder registratierechten, maar er zijn wel een aantal voorwaarden aan verbonden. Zo moet je een beheersplan opmaken, een document waarin je tot in het detail beschrijft wat aanwezig is in de woning, wat waardevol is en wat niet, hoe je plant het te onderhouden, enzoverder. Om van een bijkomende vermindering te kunnen genieten moesten we ook binnen het jaar onze vorige woning verkopen. Er was dus wel wat tijdsdruk, maar dankzij de samenwerking met mijn schoonbroer, architect bij Studio Ambacht, en een gedreven team van aannemers is het gelukt om de strakke timing te halen. 

Van voordeur tot keuken

‘Voor de vernieuwing van de keuken viel ons oog – na een hele zoektocht – op Bulthaup. Het was niet evident om een keuken te vinden die aansloot bij onze smaak én bij de stijl van het huis. Een erg typerend element van de woning is de met inox en vergulde tegels beklede voordeur. Daarom trokken we die lijn door in de keuken, samen met de mensen van Bulthaup. Het inox en het zandbeige aluminium van de zandbeige kastjes sluiten prima aan bij de rest van het huis. Ook heel mooi om te zien hoe het zonlicht erin reflecteert.’

Lierke plezierke

 ‘Naar een huis achter de hoek verhuizen, was superhandig. We wonen hier graag, vlakbij het station en toch op maar vijf minuutjes van de Grote Markt. Hier zijn ontelbaar veel leuke adresjes dus je vindt altijd wel iets dat bij je mood past. In onze buurt heb je De Parade, een heerlijke bakkerij-slash-ontbijtlunchplek. Heb je iets te vieren, dan kan je naar Het Looks en mag het écht feestelijk zijn, dan is Numerus Clausus een absolute topper. Ook Wijnbar Bar Estivo is een aanrader. Zoek je iets budgetvriendelijks om met een hele hoop kinderen naartoe te trekken, dan is Bar Muza, naast de academie, de place to be. (Vlakbij het nieuwe kantoor van Immodôme, nvdr.) Dat dit fenomenale huis op ons pad kwam, en dat we dan ook nog eens in het fijne Lier konden blijven, in onze oude, vertrouwde buurt, daar kunnen we dus alleen maar blij en dankbaar om zijn.’