Ook al werkte het koppel altijd in de mode en runnen ze in Mechelen nog steeds hun kinderkledingwinkel KleinBootje.Be, de affiniteit met architectuur is er steeds geweest.

Laurent vertelt. ‘Die passie voor architectuur heb ik altijd gehad. Ik studeerde interieurvormgeving aan Coloma & het Thomas MoreInstituut, hier in Mechelen. Toch bleef het in de eerste jaren eerder bij een passie en werkte ik jarenlang in de fashion wholesale, waar ik ontzettend veel heb geleerd. 

Lisa had vroeger een damesboetiek, dus zij zat al in de styling. Zij helpt je om zowel je kleerkast als je interieur te stylen. Bovendien bleek ze ook erg graag en stijlvol te verbouwen, en toen we samen enkele projecten hadden gedaan, pushte Lisa me om verder te bouwen op mijn studies. Dus schoolde ik me weer bij in de architecturale tekenprogramma’s en zo kwam het dat we vier jaar geleden onze eigen zaak opstartten.’

Samenwerken als koppel

‘Lisa en ik matchen qua smaak en stijl enorm goed. Regelmatig zeggen klanten en vrienden dat ze als koppel nooit zouden kunnen samenwerken. Wel, bij ons lopen werk en privé eigenlijk heel organisch in elkaar over. Natuurlijk maken wij ook wel eens ruzie, maar deze zijn even snel weer vergeten. We denken in dezelfde lijn, delen éénzelfde smaak... 

Zelfs onze kleren matchen we regelmatig onbewust. Twinnen is winnen, zegt Lisa steeds.’ (Lacht.) ‘Het is juist heel fijn om samen te werken. Met twee paar ogen zie je gewoon meer. Soms loop je vast en staar je jezelf blind, dan komt het andere paar ogen goed van pas. Met een frisse, tweede blik zie je het dan weer scherp. Voor ons werkt dat gewoon.’

Techniek vs. esthetiek

‘Nu hebben we een projecten lopen in Elewijt, een klant die we bijstaan met de verbouwing van een oude hoeve. Bij zulke projecten proberen we altijd iets nieuws toe te voegen, met respect voor het bestaande, uiteraard. Neem nu de uitlijning van ramen. Zoiets zie je toch niet, denken veel architecten dan. Wel, ik vind dat net héél belangrijk. Het zit hem juist in dat soort van details, die het verschil maken. Misschien komt het door onze achtergrond in de fashion, maar ik durf iets technisch op te offeren voor iets esthetisch, zolang het geen negatieve invloed heeft, natuurlijk. Ik zie er geen graten in om een extra raam of lamp te plaatsen, puur om esthetische redenen. Exact dat zorgt ervoor dat je jezelf kunt onderscheiden, en dit is dan onze meerwaarde in het project.’

Optimaliseren leidt tot perfectie

‘Als ik mag kiezen, dan kies ik liever voor verbouwingen dan voor een nieuwbouw. In een bestaande woning kan je de zaken helemaal optimaliseren tot de perfectie. Je kan iets dat al goed is, nog beter maken en dat geeft een zeer bevredigend resultaat. B2B-projecten doe ik ook met veel plezier, zoals interieurs van winkels en hotels. Die gaan doorgaans veel vlotter, omdat de klant meestal minder emotioneel betrokken is dan wanneer je een gezinswoning ontwerpt. Je hebt dan net iets meer vrijheid om je eigen ding te doen.’ 

Tijdloos is prijsloos

‘Tijdloos modern, zo zou ik onze stijl omschrijven. Van iets ouds iets tijdloos maken en ervoor zorgen dat het toch allemaal bij elkaar past. Een woning die hedendaags blijft door de jaren heen, dat is toch fantastisch? Zoals die prachtige blokwoningen uit de sixties, schitterend vind ik die! Qua inspiratiebronnen kijk ik graag naar Ludwig Mies van der Rohe, Rietveld, Le Corbusier… Daar heb ik altijd een zwak voor gehad. Dit zijn vandaag nog steeds iconische ontwerpers die niet alleen huizen, maar ook meubels ontwierpen, dat soort totaalprojecten vind je nu bijna niet meer. Uit de mode haal ik ook veel inspiratie, zoals bij mijn topfavoriet Tom Ford. Ook zijn parfumerie vind ik geweldig, omdat zijn parfums zo goed als altijd unisex zijn. Dat maakt hem voor mij aparter dan de rest.’

Het schoonste huis van Zemst

‘Villa Maria kochten we op een openbare verkoop. We waren er op slag op verliefd! Onze bedoeling was om dit prachtige art-nouveauhuis van 1912 te verbouwen en er ons visitekaartje van te maken. Het huis bulkt van de geschiedenis en voor velen staat het te boek als ‘het schoonste huis van Zemst’. De man die er woonde was zijn leven lang vrijgezel, en wij zouden de eerste mensen zijn die erin zouden trekken na de oorspronkelijke familie. De eerste bewoner worden na de familie zelf. Dat heeft toch iets bijzonders, vind ik.’ 

Onverwachte wending

‘Het statige huis heeft ontzettend veel cachet en we hebben er al heel veel in verbouwd, veel tijd in gestoken en doorgebracht. Dat we het zouden verkopen, was niet ons oorspronkelijke plan, maar Liesbeth van Immodôme bleek nogal overtuigend.’ (Lacht.) ‘We zijn de samenwerking dan aangegaan en nu we dat straatje zijn ingeslagen, willen we doorzetten. Het voorstel van Immodôme kwam eigenlijk heel toevallig op ons pad. Meteen dachten we: als we ooit nog naar het buitenland willen trekken, is het nu of nooit. Onze kinderen zijn nog klein, ik heb veel familie in Italië en de ruimte en het weidse uitzicht daar trekken ons aan als een magneet. Het leek plots of alle puzzelstukjes op hun plaats vielen. Als we een opportuniteit zien, proberen we die te grijpen. Er zal een reden voor zijn dat we elkaars pad kruisten.’ 

Een droom om waar te maken

‘Dat betekent ook dat we Villa Maria heel graag zouden afwerken naar het plan dat we in ons hoofd hadden, samen met de nieuwe eigenaars. Uiteraard hebben we er ook alle begrip voor als dat niet in hun toekomstplannen past, alles kan. Wat ook de uitkomst zal zijn, we merken dat het huis bij iedereen veel emotie oproept. Mocht iemand daar ooit iets commercieels willen opstarten – een plaats voor feesten, restaurant, ateliers, een winkel, noem maar op – dan is dat zeker een slimme zet. Hier heb je echt alle troeven in handen: rust, privacy, geschiedenis, een sublieme tuin, en dat allemaal hartje Zemst. Het is sowieso een huis dat, eens afgewerkt, in magazines zal komen, en dat soort gratis reclame is alleen maar mooi meegenomen, als je het ons vraagt.’